Bahar ayının gelmesiyle beraber Qandîl halkı zozanlarda çadır açmaya başladı. Türk devletinin hava saldırılarına rağmen yaylaları dolduran Qandîl halkı, topraklarını terk etmiyor. Ekonomik sebeplerden kaynaklı kışın Süleymaniye, Ranya ve Kerkük’e çalışmaya giden halk, baharın gelmesiyle ile beraber yönünü Qendîl dağlarına veriyor. Şehir yaşamına alışamadıklarını söyleyen halk, zozanlarda geçmişten gelen imece usulü yaşamı sürdürüyor.
ÇADIRLARDA DİRENİŞ ŞARKILARI EKSİK OLMUYOR
Komün yaşamın sürdürüldüğü zozanlarda kadınlar büyük bir rol alıyor. Sabahın erken saatlerinde uyanan kadınlar el birliği ile koyunları sağarak otlatmaya bırakıyor. Geriye kalan saatlerinde ise günlük işlerini yaparken hayvanlardan elde ettikleri süt ve yoğurt ile de ekonomik ihtiyaçlarını gideriyor.
Akşam saatlerinde bir çadırın etrafında toplanan kadınlar el emeği ile kamış örüyor. Zozanda yaşayan erkeklerin de kadınlara eşlik ettiği sohbetlerde Kürtler üzerinde uygulanan baskı ve zulüm konuşmaların ana konusu oluyor. Direniş şarkılarının söylendiği çadırlarda dayanışmanın güzelliği ile yeni bir güne başlanılıyor.
